Siirin sirli kösküne bir taze tugla koyuyor Sebnem Piskin.
Kalbinin yüklerini birakiyor kelimelerin narin omuzlarina.
Gecenin serin avuclarina teslim ediyor bahar sebnemlerini.
Adi konulmamis ince sancilara merhem diye sürüyor merhamet hecelerini.
Uzak bir yolculuga cikariyor gül gölgelerini.
Bi dahasi olmayan duygularin sesten hecelerini dikiyor issiz köselerine yüregin.

Bir nehir yatagina dogru eritiyor dag suskunluklarini, cözüyor tas hircinliklarini.

Söze yar olmak adina ciktigimiz yola, Yarin sözüne can suyu oluyor Sebnemli siirler...