...Ve actim gözlerimi; ne görecegimi, ne düsünecegimi ve Allaha ne kadar cok sükür ve tesekkür edecegimi bilmeden actim gözlerimi. Karanlik bir odadaydim, bu oda benim hayalimdi, evimdi. Yanimda baska nefesler hissediyordum, bu benim özlemimdi. Aslinda eski olan, yeni bir yerdeydim. Bu ise benim hayatimdi.
Simdi hatirliyorum ve artik anliyorum. Yine her zamanki gibi gece olmus ve ben gözyaslarimin esliginde uykunun kollarina kendimi birakmak üzereydim. Tek bir istegim vardi; yeni, rahat ve essiz bir hayat. Bu dilekle yummustum gözlerimi. Ve uyandigimi sandigimda, bir rüyanin tam orta yerinde oldugumu bilemezdim. Sahiplendim o hayati, sevdigimi sandim, alismaya calistim oraya, pisman oldum sonra, kendime kizdim, öldügümü sandim ve belki de ölüme en fazla bu kadar yaklasabilirdim. Sonra aldim dersimi, anladim mesaji, anladim sahip olduklarimin degerini ve anladim her seyin bir kabustan ibaret oldugunu.
