Zamani Geldi...
Hayat sonsuz mutluluklari barindirir özünde, insan hüzün ve gözyasi dolu bir yolu yürür kalbinin isikli bahcesinde. Yalnizliklar dipsiz kuyu gibi cagin yangini karsisinda. Sevmeler tabiatindan kopuk, ruhlar ciglik cigliga...
Amaclar, araclar kuramci ve kuralci yaklasimlar. Dogallik kalmamis, iletisim kopmus kimsenin kimseye eyvallahi yok. Gözlerde yas, ömürlerde telas, suskun ve yavas yavas ölüyorduk.
Kir, pas icinde üstümüz basimiz, düsleri calinmis, umutlari ellerinden alinmis cocuklarla dolup tasiyordu her yanimiz. Gökyüzünün baris kartali vurulmus, her seyin civisi cikmis, gezegen besik gibi sallanmakta, denizler hircinlasmakta, dalgalar ugultularini kulaklarimiza doldurmakta. Uykularimiz bölük pörcük kocaman bir bosluga dogru savrulmaktayiz. Kala kala bir ask kaldi yüreklerimizde, inandigimiz birde sevgi vardi durmaksizin yollarina baktigimiz, onaydi bunca söz...