Benliginin derinliginde yillardir susturamadigi, doyuramadigi azgin bir idtasiyordu. Kücük bir yilan gibi isiriyordu bütün saf duygularini bu kahredici id.Allahi dinlemiyor, ahlaki hicbir ilkeyi takmiyor, göksel yasaklari kale almiyor, istahinin kabardigi anlarda onu tutmak mümkün olmuyor, önüne cikan bütün kutsal ve seküler engelleri yikiyor, deviriyor,asiyor, doyuma erdikten sonra ise uslu bir köpek gibi cekiliyor kösesine, ta ki tekrar azginlasana kadar. Ne yapsa, nereye gitse,neyi tutsa bu düsmandan kurtulmanin caresi yok. Hayat boyu koynunda bir akreple birlikte yasamak, onunla uyumak, onunla uyanmak, onunla dolasmak, onunla konusmak, en mahrem mekanlara onunla ayak basmak, bütün kutsal mabetlerde onu beraberinde gezdirmek...
