Bir sair, üc sairi anlatirsa ne olur Önce kelimeler tepetaklak savrulur Bir kuyu acilir -derin, icinde paldir küldür bir serinlik, kafesinden kurtulan kuslar, tasan sular. Ilk, Behcet Necatigil belirir, dünyadan büyük odasinin kapisini acar, sonra Oktay Rifatin kusu o odaya kacar. En sonunda uca uca Ilhan Berkin ellerine konuverir o bir kus. Bir sair, üc sairi dile getirince, muhakkak ki mevsimlerden bir seyler tasar. Geyikler cikiverir sokaklara, aylaklar ayaklanir önce, her sey bir Istenin idrakine bakar. Bir sair, üc sairi yanina alirsa, dört sairden fazlasi oluverir satirlarda. Salkim sacak bir kendilik, gümüs aynalardan bakan bir baskalik akar.
Bu kitap, sairler arasinda köprüler kuruyor, ücüyle de icsel bir geziye cikiyor. Üc burcu; Gurbeti, Hasreti, Hikmeti ücünde de yeniden buluyor. Üc benzemezin üc baskaligina, dört kisilik kendilik katiyor. Sairler arasindaki baglari düsünüyor, Garipin gümbür gümbür teneke trampetini, Behcet Necatigilin Susanlara bir sey sormayiniz sessizligine ekliyor. Ilhan Berkin Atlasi pek digerlerine benzemiyor ama atlastaki tirtili aliyor Temizyürek, hepsinin o biricik baskaligiyla besliyor.
Etkilenme endisesinin üc sairde de nasil isledigine yeni yorumlar getiriyor. Salt övgülerden ve yergilerden örülü yargilara karsi, kendi düsünme endisesini ve düsünce telasini yerlestiriveriyor. Bu yüzden bu kitap, salt sairlerden kalani degil, bir deviri, onun icini büküp disina tasarak anlatiyor. Siirlerden örgüler örüyor Mahmut Temizyürek, ayni anda üc cinari, üc birbirine benzemezi yoldas eden bir isigi yol boyu parlatiyor.
