Ortacag boyunca Hiristiyanlar icin kilise ile birlikte en önemli diger bir ruhani mecliste manastir kurumu olmustu. Bazen kilise ile bazen imparatorluk yönetimi ile bazen de halk ile ters düsen bu kurum, sik olmasa da bunlardan birini dahi yanina aldiginda sinirsiz bir güce ulasiyordu. Fakat imparatorluk arazisinin farkli yerlerinde bu farkli sekilde tezahür ediyordu. Kesislerin cogunlukla sikintiya düstüklerinde, eger hayatta kalabiliyorlarsa, kahramanlastiklari yer ne sehirler idi ne de onlara yakin bir yer. Onlar böyle zamanlarda issiz bölgelerde kendilerini daha güclü hissediyorlardi. Imparatorluk yönetimi tarafindan uygulanan zulüm dönemlerinde, bazen halk arasinda yapici bir görev üstlendikleri de olmuyor degildi.
