Türk edebiyatinin asilmaz doruklarindan Ahmet Hamdi Tanpinarin romanciligi üzerine denemelerden olusan bu kitapta Seval Sahin, mektup, hatira, tiyatro, orta oyunu gibi türlerin Tanpinarin metinlerinde kurgu, olay örgüsü ve yapi arasindaki iliskiyi nasil dinamiklestirdigini ortaya koyuyor. Tanpinar hakkinda yapilmis güncel calismalari da göz önünde bulundurarak kapsamli bir kuramsal cerceve cizen Sahin; Mahur Beste, Sahnenin Disindakiler, Huzur ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü özelinde Tanpinar poetikasina yeni bir acilim getirmeyi deniyor.
Tanpinar, Suad ile belki bir trajedi ortaya koyamamistir ama asil trajedi de bu degil midir Kendisini evrenin merkezine koyan insan, tek basinadir, kendinden baskalariyla bütünlesememekte, kendisini cogullastiramamaktadir. Son sahnede her tarafi aydinlatan bir günes gibi gökyüzüne gerilen Mümtaz degil Suaddir. Bu, belirli anlamlarda insanin tanrilasmasi degil midir Iste, tersine cevrilmis teolojinin bir baska karsiligi da buradadir.
