Bu kez bir seye benziyor sususu, hem de cok benziyor. Halasinin eskiden sabah aksam dinledigi, yasli adamlarin soluk almadan uzun upuzun cümlelerle yasak bir aski, yarali bir sevdayi, ölüp gidenlerle aciyla kalanlari anlattiklari, derin bir soluk alip yeni bir cümleye baslamadan önce tek bir kelimeyi atilamadigi icin agdalanip gögüs bosluguna yayilanbir cigligi titreterek yineleyip durduklari sarkilara benziyor.Öykücülügümüzün usta isimlerinden Behcet Celik, gecirimsiz kale duvarlarina cevirdigimiz siki dokulu hayatlarimiza apansiz düsen isiklarin yarattigi siluetleri; seyrelme, dagilip ortaliga sacilma ya da her seyin seklini yitirip bir büyük eriyikte birlesmesi telaslarimizi; yolagirdim yoldan ciktim derdi duymaksizin asindirdigimiz patikalari; sehrin tozunun günese ait zannedildigi saatleri; bir düsünceden ya da bir olasiliktan düserken dönen baslarimizi,Türkcenin en ince, en özenli haliyle anlatiyor.Patikalarin Iyi Yani, zamana atilmis edeb bir cipa, hem sabit hem degil, öncesiyle sonrasini da sezdigimiz, uzayip kisalan bir simdiden öyküler.