Yüregim yolculuk istegiyle doluydu. Esim ve cocuklarimla vedalastim. Üc yüz tonluk bir gemiyle
Hindistana dogru hareket ettik. Kisi gecirmek icin bir süre konakladiktan sonra kuzeye dogru yola
ciktik.
Tam Madagaskar Adasinin oldugu bölgeye ulasmistik ki korkunc bir firtinaya tutulduk. Bu firtina
yirmi gün kadar sürdü. Bizi gidecegimiz taraftan bir hayli uzaklara sürükledi.
Nihayet firtina dindi ve biz az da olsa rahata erdik. Ancak bu da uzun sürmedi. Buna ilaveten bir
de dogu denizlerinin uzun süren yagmurlari baslamisti. Bu firtinadan da beterdi. Denizde calkalanip
duruyor, yagmur durdugunda kuzeye dogru yol aliyorduk.
Nereye gittigimizi artik pek kestiremiyordum; o kadar ki en usta gemiciler bile bunu bilmiyorlardi.
Gemimizde bir hasar yoktu, gemiciler de iyiydi ama hic icme suyumuz kalmamisti. Ne yapip edip
acilen su bulmamiz gerekiyordu.
