Kaybetmek bizim isimizdir. Ayrildiktan sonra, geçmis zaman âsiklari gibi seni kalbime gömdüm Muazzez. Altinda yatir olan araziden farki yok simdi. Yeni bir ask insa edemiyoruz; tam baslayacak oluyoruz, senin yattigin yere denk geliyor, dozerler çalismiyor, kepçeler kiriliyor, gelen korkup kaçiyor. Gelirsen diye terliklerini kapinin agzina biraktim, iki senedir ayaklarini bekliyorlar. Ayna yüzünü, bardak dudagini, ellerim saçlarini, pencere gözlerini bekliyor. Fakat hakkini teslim edeyim; çok muhterem zatmissin Muazzez. Hani tabelani yaptirip gögsüme assam, desem ki, "Burada bir muhterem zat yatiyor" seni bekleyen kollarima çaput baglarlar, gözyaslarima dilek taslari atarlar... Sana tahsis ettik yürek denilen arsayi; koy in cin top oynasin; koy anilar cirit atsin. Anladim, sensiz bana bu dünya dar... Yesilçam filmlerindekileri andiran, kalbimize dokunan karakterler... Bir kösede unutulmuslar, yalnizligiyla yogrulmuslar, kirik gönüller, bir yerlerde sessiz sedasiz yasayanlar, görmediklerimiz, görmezden geldiklerimiz... Dedemin Bakkali, Ev Yapimi Sihirli Degnek, Oyuncu Anne, Çok Hayal Kuran Çocuk kitaplarinin yazari Sermin Yasar'dan "kaybetmek bizim isimizdir" diyen insanlarin öyküleri... Bir solukta, derin iç çekislerle okuyalim, basimizi kaldirip onlara bakalim diye...