Feray sarkilar söyleyen, hayaller kuran, âsik olunca ayaklari yerden kesilen genç bir kadin; herkes gibi. Kötülüklerin sadece baskalarinin basina gelecegine inaniyor ama yaniliyor. Çünkü gerçek hayatin masallarla ilgisi yok; sevdigi adami sadece bir öpücük kurbagaya çevirmiyor, gezdigi cadde geceyarisi balkabagina dönüsmüyor, yasadigi ülke bir anda uykuya dalmiyor. Her sey yavas yavas ve alistirarak dönüsüyor, degisiyor. Feray'in kontrolünü ne zaman kaybettigini ve etrafinda olup biteni anlayip "Dur!" demesi yillarini aliyor. Zeynep Kaçar bir kadinla bir ülkenin aslinda ne kadar benzedigini gösteriyor. Kimliginden koparilip görülmez olan bir kadinin kendini bulma, görme ve gösterme çabasinin romani Yalniz. "Bir ev hayvaniydim. Perdenin kivrimiydim. Halinin püskülü, banyonun sabunu, en çok mutfagin çaydanligiydim. Hep senin bir seyindim ben, hangi odadaysam, o odanin süsüydüm. Öldügünde ardindan hikâyesi anlatilmayacak, adi anilmayacak, sesi duyulmayacaktim. Bir ev hayvaniydim. Senin hayvanin. Sahsi malin. Ne yapsan canim acimazdi benim, türlü türlü numaralarim vardi. Havada uçabilen, suda yüzebilen, halida sürünebilendim."