Dua, kulun bütün benligiyle Yüce Yaradana yönelerek Ondan istek ve dilekte bulunmasi anlaminda din bir terim ve bu amacla icra edilen bir ibadet seklidir. Dua, mümin icin ibadettir. Onun icin de dua etmekten usanmak, acele etmek bir mümine yakismaz. Hayatinin gayesi ibadet ve kulluk olan mümin bilir ki; Cenab-i Hak, duada israri sevmekte ve cok dua edenlerin duasini kabul etmektedir. Iste bundan dolayidir ki evvela kendimiz, sonra ailemiz ve tüm insanlik icin dua etmemiz gerekir. Bunun icin de Kuran-i Kerimde gecen dualari, hadis-i seriflerde gecen dualari ve en daha kolayi Allahimizin Esmaül Hüsnasi ile dualarimizi icimizden geldigi gibi yapabiliriz. Cünkü, kendimize gelmenin tam zamani... Neden kendimizde degiliz sizce Iste size birkac ipucu... Ilk evvela sunu unutmayalim ki tuhaf bir varligiz. Tuhaf oldugu kadar da karisik ve dolambacli yollardan kendini arama yarisina girmis bir derbederiz. Sayet yollar uzuyorsa bu derbederligin adini anssizim koyacak kadar da ümitsiz... Insanin kendisine yakistirdigi en onurlu vasif ise yalnizlik... Ne oldugunu, nasil oldugunu bilmeden ciktigi bu yalnizlik yolculugunda, derin derin koklamak söyle dursun, neyi nasil yapacagina karar verememis ve kararsizlikla kendisine yalniz olma yetisini de yapistiracak kadar da kendinden habersiz... Göklere cikar, yerin yedi kat asagisina iner de insan, bazen de aralarda kaliverir. Arasat der, kararsizlik der, caresizlik der de korkak oldugunu unutur. Oysa cesaretin devreye girdigi tek duygu kabullenmektir. Korkakliktan, kacmaktan, görmemekten, kör olmaktan kurtarir insani da bilgelik koyar adini Iste bu bilgelik yolculugu icin ellerimizi acip dua ederken kendi hayatlarimizda eksik olan yapbozun parcalarini bulacagiz. Tuhafliklarimiza, ümitsizliklerimize, yalnizliklarimiza, korkularimiza bir care bulmakla beraber, kendimizden habersiz isleyen gidisattan haberdar olacak ve bilgelik yolculugu icin ilk adimi atmis olacagiz. Onun icin sözü fazla uzatmadan bu yolculugu baslatmak istiyoruz. Haydi duaya