Edebiyata siirle baslamasina ragmen 1930larin ortasinda önce hikaye yazmaya yönelen, ardindan romancilikta karar kilan Kemal Tahir, gerek ardinda biraktigi devasa anlati külliyatiyla, gerekse Türkiyenin girift gercekligini disaridan degil iceriden, hazir kaliplarla degil kendi dinamikleri cercevesinde yorumlama yönündeki sira disi edeb gayretiyle, son asir Türk edebiyatinin en özgün -ve bir o kadar oyunbozan- yazarlari arasinda yer almaktadir. Bu noktada Kemal Tahirin, basta arkadaslari olmak üzere yakin cevresine yazmis oldugu mektuplar, bu edeb gayreti kavrayabilmek adina okunmasi ve incelenmesi gereken kaynaklardir.
Kemal Tahirin, Gecit dergisi macerasinda ve Türk edebiyatina yeni bir soluk getirme mücadelesinde kendisine yol arkadasligi eden yazar ve sair Ziya Ilhan Zaimogluna yazdigi mektuplar, hem yazarin yasaminin erken dönemine taniklik etmesi, hem de edeb dilinin olusum sürecini ve Türk edebiyatinda bugün sahip oldugu yerin ilk basamaklarini nasil ciktigini göstermesi bakimindan oldukca kiymetlidir.
Ziya Ilhana Mektuplar, büyük romancimizin genclik döneminden ve güclü kaleminden samimi, inancli ve coskulu satirlari okurla bulusturuyor.

Kardesim,
Sana uzun boylu mektup yazmaya vakit bulamadigim icin yazmadim. Kisa kisa, tafsilatsiz satirlari göndermeye gönlum razi olmadi. Yabancilara yazmak mecburiyeti, aziz dostu ihmale yakin bir geri birakmaya mecbur etti. Sen bunlarin birine bile aldirmazsin. Bilirsin ki, Kemal Tahir, Ziya Ilhani nasil sever. Ziya Ilhan, Kemal Tahiri nasil sever...