Çocuklarimiz hayatimizin en büyük taslarindandir. Ebeveynlerinin gönül tahtinda oturan çocuklarimiz, hayat kavanozunun en mutena yerine konmaya layik olan biricik varliklarimiz. Madem her çocuk bir kez dogar ve bir kere çocuk olur; her anne baba çocugunu en güzel sekilde yetistirmeyi kendisine gaye edinmek durumundadir. Bunun aksi yavrularimizi bir deney faresi gibi kullanmak olur ki, böyle bir tavir en basta kendi insani sayginligimiza ters düser.
Bu kitabin sayfalarinda okulöncesi çocugu hakkinda bilgi vermeye çalistik. 0-6 yas arasi çocuklar okula gitmese de bir yönüyle bu yas grubu çocuklar en büyük okulda okuyor sayilirlar. Çünkü çocuk okula kadar zamaninin tamamina yakinini ailesiyle beraber geçirir. Aile ise çocuklarin hem ilk okulu hem de hayati boyunca beraberinde tasiyacagi deger ve tutumlarin kazanildigi yerdir.
Anne babalar çocuklari sayesinde bir mimardirlar. Evet çocuklaridir ki anne babalarina mimar olma sansini tanirlar. Böyle bir imkâni kendilerine bahseden ailelerin borçlarini ödemelerinin bir yolu var çocuklarina: Onlari iyi bir sanat eseri olarak insa etmek. Peki nasil olur bu? Elbette bilinçli bir egitimci olmakla... Anne ve balarin buna en az ögretmenler kadar ihtiyaçlari vardir. Neden mi?
Yeni nesil ögretmenlerin eseridir bu dogru; unutmamak gerekir ki anne babalar da çocuklarinin ilk ögretmenleridir. Bundan dolayi... Bu çalismanin ailelere çocuk egitiminde küçücük de olsa bir fayda vermesi en büyük emelimizdir.
22.06.2005- KAHRAMANMARAS
Ahmet AKBAS
