...Anlam veremedigim bir öfke beni sarmis,
Karsimda duran uzun boylu,
Kisa ve seyrek sacli,
Genis alinli bir adamla hararetli bir konusmanin ardindan dertlesme tonunda derin bir sohbete daliyoruz. Tipki yillar önce Ulu Caminin sadirvaninda yaptigimiz sohbetler gibi... Kisa ve anlamli cümleler ile söylesiyoruz. Neden sonra, dertlestigim adamin Türkiye Cumhuriyeti Basbakani Recep Tayip Erdogan oldugu hissi beni sarip sarmaliyor.
Evet, evet o
Tipkisinin aynisi.
Önce irkiliyor, sonra da kirk yillik hayat prensibim olan Özde Insan felsefesini hatirliyorum.
Öyle ya
Basbakan da olsa herkes insandir.
Herkes, her insan yaratilmislarin en serefi ve Allahin muhatabi degil midir
Erdogan ile gecmise daliyoruz.
Gelecegi, ülkenin gelecegini, her seyi dobra dobra Mertce konusuyoruz. Kuran derslerimizin o umut dolu havasini sanki yeniden soluyoruz. Sefaat, Mirac, Rabita, Türban, Amerika, Irak, Avrupa Birligi, derken, Ülkeyi nereye götürüyorsun, diye soruyorum. Allah yürü ya kulum dedi, ben de yürüyorum diyor ve devam ediyor Mevlam görelim neyler, neylerse güzel eyler....
